خودرو های پرنده چگونه اختراع شدند؟ - مجله وبلاگ فروش

آرزوی پرواز در آسمان، از رؤیا های دیرین بشر به حساب می آید که در سال 1903 میلادی، با پرواز برادران رایت تحقق یافت؛ با این حال، خودروی پرنده یک ایده بسیار جذاب است که بسیاری از مخترعان و نوآوران فعال در صنعت خودرو، به دنبال تجاری سازی آن هستند.

خودروی پرنده، با یک هواپیما بسیار متفاوت است؛ هواپیما احتیاج به باند پرواز و فرود داشته و از آن نمی توان در فضا های شهری استفاده کرد؛ از سوی دیگر، هلیکوپتر ها هم در موقعیت های خاص و تنها برای طی جهت های هوایی ساخته شده اند؛ تمام این محدودیت ها، موجب می گردد تا خودرو های پرنده با قابلیت فراز و فرود آسان و حتی قابلیت حرکت چندگانه (برای مثال، حرکت در جاده و پرواز در آسمان)، به گزینه ای بسیار جذاب بدل شوند.

اولین اختراع به ثبت رسیده در زمینه خودروی پرنده

ایده خودروی پرنده، از دیرباز وجود داشته است و تا به امروز بیش از 80 پتنت در این زمینه در دفتر ثبت پتنت و علائم تجاری آمریکا USPTO به ثبت رسیده است.

اولین اختراع به ثبت رسیده در این زمینه، پتنت متعلق به فلیکس لانگوباردی است که در سال 1918 میلادی در USPTO به ثبت رسید؛ او در این پتنت که با شماره US 1286679 A به ثبت رسیده است، یک وسیله نقلیه که قابلیت شناور شدن در آب، حرکت روی زمین و حتی پرواز را داشت، معرفی کرد.

بسیاری از پتنت های به ثبت رسیده در زمینه خودرو های پرنده، در حد ایده باقی مانده و تنها تعداد معدودی از آن ها، توانسته اند به وسیله ساخت یک نمونه محصول، پرواز نمایند؛ با توجه به موضوعاتی همچون ایمنی سرنشینان، قیمت مقرون به صرفه و ملاحظات فنی پیچیده، عملاً یک خودروی پرنده تجاری سازی شده که عموم بتوانند از آن به راحتی استفاده نمایند، عرضه نشده است؛ در ادامه، به بعضی از مهم ترین کوشش ها در زمینه طراحی و ساخت خودرو های پرنده اشاره خواهد شد.

در سال 1917 میلادی، گلن کورتیس که به نوعی پدر خودرو های پرنده به حساب می آید، نخستین کوشش برای ساخت این خودرو را با معرفی Curtiss Autoplane به انتها رساند. این خودرو آلومینیومی، دارای سه بال 12 متری بود که در اولین تجربه خود، تنها توانست چند دقیقه به سمت آسمان پرواز کند.

دومین خودروی پرنده، متعلق به والدو واترمن است که در سال 1937 میلادی، خودرویی ترکیبی به نام Arrowbile، با سه چرخ و پروانه ای تعبیه شده در عقب خودرو، طراحی کرد؛ این پروژه، به دلیل عدم سرمایه گذاری های کافی، متوقف شد، اما در ادامه این جهت رابرت فولتون در سال 1946 میلادی، Airfibian را به عنوان یک هواپیما با قابلیت پرواز بر روی جاده معرفی کرد.

بال ها و دم هواپیما، در هنگام حرکت روی جاده جدا شده و پروانه نیز در داخل بدنه هواپیما جای می گرفت؛ فرآیند تبدیل این هواپیمای جالب به ماشین، کمتر از 5 دقیقه به طول می انجامید و اولین خودروی پرنده ای بود که از سوی دفتر هوانوردی شهری آمریکا FFA مورد تأیید نهاده شد.

با وجود موفقیت های اولیه، فولتون در یافتن سرمایه گذار برای فراوری و تجاری سازی خودروی خود ناکام ماند. ConvAirCar از دیگر نمونه هایی است که در سال 1947 میلادی، طراحی و ساخته شد.

برنامه ریزی برای فروش این خودرو پرنده، با سقوط آن در سومین پرواز آزمایشی، متوقف شد؛ Avrocar نیز یک خودرو پرنده با کاربری نظامی است که در کوشش مشترک ارتش کانادا و انگلیس توسعه یافته است؛ این وسیله نقلیه که شبیه به یک بشقاب پرنده طراحی شده است، نوعی هواپیمای سبک وزن برای جابه جایی نیرو های نظامی به شمار می رود.

مشهورترین خودروی پرنده معرفی شده

آخرین نمونه و شاید مشهورترین خودروی پرنده معرفی شده تا به امروز، Aerocar است که با الهام از Airfibian ساخته شده است. مولتون تیلور، این خودرو را از فایبرگلاس و با هدف راندن در جهت جاده ای، سپس پرواز هوایی و مجدداً حرکت زمینی و آن هم بدون وقفه در حرکت، طراحی کرد.

این خودرو توانست مجوز پرواز را از FFA دریافت نموده و حتی توافق هایی برای استفاده از موتور فورد روی آن انجام گرفت؛ مسائل اقتصادی ناشی از بحران نفتی دهه 70-80 میلادی، موجب شد تا این طرح نیز به انتها نرسد.

هنگامی که جرج جتسون در سال 1962 میلادی، برای نخستین بار با خودروی پرنده خود، ملقب به Spacion Wagon پرواز کرد، بسیاری از بینندگان تلویزیونی شگفت زده شدند؛ بیش از یک قرن از وعده های ناقص مخترعین و فناوران برای عرضه یک خودروی پرنده ایمن می گذرد و به نظر می رسد که انتظار ها به انتها رسیده اند.

پیشرفت فناوری موجب شده است تا ایده خودرو پرنده، به واقعیت نزدیک گردد؛ با این که در حال حاضر نیز هیچ یک از خودرو های معرفی شده، مانند SkyCar یا SkyRider X. 2 R و همچنین Sokol A. 400، نتوانسته اند در مقیاس انبوه و به صورت کاملاً تجاری عرضه شوند، اما به نظر می رسد که در آینده نزدیک، شاهد پرواز خودرو های پرنده در آسمان شهر ها خواهیم بود.

یکی از آخرین کوشش ها برای ساخت خودرو پرنده، از سوی مجموعه ای از دانش آموختگان دانشگاه MIT انجام شده است که روی طراحی و توسعه نمونه اولیه خودرویی به نام TF-X کار می نمایند.

این خودرو، قابلیت فراز و فرود عمودی را داشته و احتیاجی به باند پرواز برای برخاستن و نشستن بر روی زمین ندارد. این ویژگی، خصوصاً در فضا های شهری حال حاضر، بسیار حیاتی محسوب می گردد.

این وسیله، دارای ظرفیت چهار مسافر بوده و قابلیت طی جهت 500 مایلی، با سرعت 200 مایل بر ساعت را خواهد داشت؛ برخورداری از سیستم های هوشمند برای شناسایی شرایط آب و هوایی و قابلیت پرواز اتوماتیک در موقعیت های ویژه که راننده قادر به پاسخگویی نیست، از دیگر ویژگی های جالب توجه FT-X به شمار می رود؛ انتظار می رود که این دستگاه، طی 8 سال آینده به صورت کامل توسعه یافته و در دسترس علاقه مندان قرار گیرد.